Uit mijn bundel "Ook dit is een vorm van geluk", De Witte Uitgeverij, 2011, plaats ik hier de volgende cyclus van vijf gedichten.
De kunst van het ontgaan
Koop zachte schoenen die niet kraken,
en nieuwe sokken, een satijnen huid.
Olie je ledematen tot ze soepel zijn.
Wacht op de stilte. Luister naar je voeten,
wat ze vertellen, waarheen ze je wijzen.
Leer zonder een geluid je weg te gaan.
Vlucht nooit. Als je vlucht val je op.
Blijf hier, waar niemand je verwacht.
Wees zichtbaar. Zo ziet niemand je.
Een slaapplaats vind je onder elke brug.
Of leg je neer in een portiek. Het is
je eigen deur die zich achter je sluit.
Wees zwijgzaam, in de eerste plaats
in wat je zegt. Kies woorden uit
die jouw aanwezigheid verhullen.
Fluwelen woorden. Nachtelijk gordijn.
Werkelijk zwijgen is het voorrecht van
de goden. Wees als een god ongrijpbaar.
Teken de schaduw van een schaduw.
Oefen om zo te zijn: een afbeelding,
een schim van wat een ander in je ziet.
Wacht als een engel uitgehouwen
in ijle steen. Je vleugelslagen
gaan op in de contouren van de nacht.
Als je dan weggaat: blijf in beeld
zo lang het kan. De camera loopt.
Je glipt weg naar de zijkant, buiten
het gezichtsveld. Ze kijken waar
je was, wijzen elkaar een lege plek.
Jij, ongezien tussen de menigte.
© Joop Scholten 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten